Hayat, bazen bir gülüş kadar kısa, bazen bir özlem kadar uzundur. Ve insan, çoğu zaman en çok sevdikleriyle sınanır. Çünkü kalp, en derin yarayı en çok güvendiğinden, en sevdiğinden alır. Bu, dünyanın sessizce ama en çok işleyen adaletidir belki de: Her kalp, sevdiği kadar acıyı göğüsler.
Bir insanı sevmek, sadece onunla gülmek değildir; onunla ağlamayı, düşmeyi, kırılmayı ve bazen onun tarafından unutulmayı da göze almaktır. Kalpler, sevdikleri insanın bir sözüyle dağılır, bir susuşuyla çözülür. Ve ne gariptir ki, en büyük ihaneti de, en büyük özlemi de hep en çok sevdiğimiz kişide yaşarız.
Sevgi Bir Sınav Alanıdır
Kimimiz ailesiyle, kimimiz dostlarıyla, kimimiz bir sevdayla, kimimizse evladıyla sınanırız. Sevgi, karşılıksız olduğu sürece kutsal kalır. Ama insanoğlu zayıftır; karşılık bekler, takdir ister, görülmek ve anlaşılmak ister. Sevdiğinden bekler, çünkü en çok ona güvenmiştir. Ama sınav da burada başlar zaten.
Bir baba, evladının sevgisini ararken yalnız kalır.
Bir evlat, annesinin sessiz bakışlarında değer görmeyince kırılır.
Bir kadın, sevdiği adamın ilgisizliğinde yok olur.
Bir dost, tek bir vefasızlıkta yılların emeğini yitirir.
Her biri, sevgiyle sınanan kalplerin sessiz çığlığıdır.
En Büyük Dersleri Sevdiklerimiz Verir
İnsan, düşmanından değil, sevdiğinden öğrenir. Sadakati, ihaneti, sabrı, kırılganlığı… Sevdiklerimiz bize aynadır. O aynada bazen kendimizi güçlü, bazen perişan görürüz. Ama o ayna, ne olursa olsun bize gerçekleri gösterir.
Belki de bu yüzden en büyük olgunluğu acıdan değil, sevgiyle aldığımız yaralardan kazanırız. Bizi en çok yoran da, büyüten de onlardır. Çünkü sevdiğimiz insanlar bize sınırlarımızı, tahammülümüzü ve affetmeyi öğretir. Ama unutmamalıyız: her sınav bir yıkım değil, bazen bir uyanıştır.
Kırıldığımız Yerden Büyürüz
Kalbiniz kırıldıysa, unutmayın: sevdiğiniz için kırıldınız. Bu bir zayıflık değil, tam tersine insanlığın ta kendisidir. Çünkü sevgi, her zaman yürek ister. Ve yürek, incindiği halde hâlâ sevebilen tek organdır. Bizi insan yapan da budur.
Her sınav, sonunda ya bir veda ya da bir daha güçlü sarılış getirir. Ama hangisi olursa olsun, biz o sınavdan eksik değil, daha dolu çıkarız. Çünkü kalp kırılır ama parçalanmaz. Tam da o kırık yerlerden sızan ışıkla olgunlaşırız.
Sevgi Sınavını Geçmek
Sevgiyle sınanmak, aslında en büyük hediyedir. Çünkü sevgi, hâlâ içinde umut taşıyanlara verilir. Kırılmak, terk edilmek, anlaşılmamak… Bunların hepsi sevginin yan etkileridir. Ama o acının ardında hâlâ seviyorsanız, hâlâ affedebiliyorsanız, bilin ki kalbiniz geçer not almıştır.
Unutmayın: Bütün kalpler sevdikleriyle sınanır. Ve sadece sevmekten vazgeçmeyenler bu sınavdan başarıyla çıkar.
