Temmuz ayı enflasyon rakamlarının açıklanmasıyla birlikte Türkiye ekonomisindeki fiyat artışları yeniden gündeme geldi. Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) aylık enflasyon oranını %2,06, yıllık oranı ise %33,52 olarak açıklarken; Enflasyon Araştırma Grubu (ENAG) ise çok daha yüksek oranlar paylaştı. ENAG’ın verilerine göre aylık enflasyon %3,75, yıllık enflasyon ise %65,15 seviyesinde. Bu önemli farklar, özellikle ekonomik verilerin güvenilirliği ve halkın yaşadığı gerçeklik arasındaki uçurumu gözler önüne serdi.

TÜİK ve ENAG Arasındaki Fark Neyi Gösteriyor?

CHP Mersin Milletvekili Gülcan Kış, rakamlar arasındaki bu ciddi farkın sadece teknik bir sorun olmadığını belirterek, “Vatandaşın hissettiği enflasyon resmi rakamların çok çok üzerinde” dedi. Kış, “TÜİK ayda %2 diyor ama pazarda etiketler haftada iki kez değişiyor” diyerek, günlük hayatın gerçeklerini yansıtan fiyat artışlarının resmi rakamların çok ötesinde olduğunu vurguladı.

Bu durumun ekonomik göstergelerle değil, sahadaki deneyimlerle anlaşılması gerektiğine dikkat çeken Kış, TÜİK verilerinin halkın yaşadığı yoksulluğu gizlemeye dönük bir “istatiksel oyun” haline geldiğini ifade etti.

Yoksullaştırma Politikası ve Yönetim Anlayışı

Milletvekili Kış, açıklamasını şöyle sürdürdü:
“Bu bir istatistik oyunu değil, açık yoksullaştırma politikasıdır. Vatandaşın alım gücü eriyor, hayat pahalılığı her geçen gün artıyor. Ama yönetenler, bu gerçekliği görmezden geliyor. Yoksullaştır, yönet, sustur politikası devam ediyor.”

Bu cümlelerle Kış, hükümetin ekonomi yönetiminde şeffaflık ve adalet ilkelerini göz ardı ettiğini, halkın gerçek ekonomik sıkıntılarını anlamakta ve çözmekte yetersiz kaldığını dile getirdi. “Sadece resmi rakamlarla değil, vatandaşın gündelik yaşamındaki zorluklarla da yüzleşmek gerekiyor” uyarısını yaptı.

Vatandaşın Yaşadığı Enflasyon Gerçekliği

Pazarda, markette, temel gıda ve ihtiyaç maddelerinde fiyatların sürekli ve hızlı yükselişi vatandaşın alım gücünü ciddi oranda azaltıyor. Etiketlerin haftada birkaç kez değişmesi, özellikle dar gelirli ailelerin bütçelerini zorlayarak temel ihtiyaçlara erişimini zorlaştırıyor.